تنِ من / حقِ من
✍ #پرستو_مروجی
دیوان عالی آمریکا بعد از پنجاه سال قانون ممنوعیت سقط جنین را لغو کرد و وضعیت را به قبل بازگرداند.
طوری که دولت آمریکا با اعتراضات گسترده ای مواجه شده است.
چند دستگی و منسجم نبودن گروه های شرکت کننده در تظاهرات مانعی اساسی در تصمیمات خیابانی است.
کاتولیک ها که سالهاست از فعالان ضد سقط جنین هستند با نگاهی دینی و رحمانی از این قانون حمایت میکنند.
حامیان حقوق کودک هم جانی تازه گرفته و از کیان انسان هایی که از حق حیات محروم میشوند دفاع میکنند.
بنظر می‌رسد مابقی تماما مخالفانی هستند که تظاهرات خیابانی را پوشش میدهند.
در جامعه ای مثل آمریکا هر دو گروه ، منفعت طلبانی اند که از هر گونه اعتراض سود میجویند.
اما معترضین حقیقی چه کسانی اند؟ عموما زنان سیاه پوست که جز قشر ضعیف و بی پناه جامعه تعریف میشوند که به سقط جنین ناچارند
این گروه تنها واقعیت تظاهرات خیابانی هستند که تنها قربانیانِ تجاوز ، رابطه غیر متعارف ، خارج از چارچوب می‌باشند ، اینها در کنارِ بزرگترین قاچاق چیان جنسی قرار گرفته اند تا از قلدری و زور آنها، چیزی نصیبشان شود.
تصویب قانون سقط جنین را از دو منظر بررسی میکنم ؛
یک ؛ گروه عوام که نگران جیب و روابط شخصی شان هستند که کارشناسان جامعه شناسی آمریکایی پیش بینی کرده اند در آینده ممکن است قوانین بر علیه « دگرباشان» جنسی تصویب شود . و نگرانی حامیان « حق انتخاب » آنها را به کف خیابان ها کشانده است.
دو ؛ این قانون صرفا یک تصمیم سیاسی است نه در چارچوب مسائل حقوقی
دعواهای سیاسی بین دو جناح دموکرات ها که نتیجه انتخابات به نفع آنها رقم خورد و « بایدن» خسته از سیاست را بر روی کرسی ریاست اجباراً نشاند.
و جناح جمهوری خواه که برگ برنده آنها ، «ترامپ» شکست خورده است.
اکنون جامعه آمریکا عملا دچار گروگانگیری حزبی است همه این تظاهرات ، سر و صداها ، تنش های خیابانی… پوسته ظاهری است که توسط جمهوری خواهان راه افتاد تا با شانتاژ کردن مردمِ عامی با شعار « تنِ من / حقِ من » دموکرات ها را عقیم کنند.
در حوزه سیاست ، حذف رقیب تازگی ندارد و تنها قربانیانِ اصلی مردمی هستند که ناخواسته وارد دعواهای سیاسی میشوند ، بی مزد و توقع پادوهای کله گندها میشوند اما سودی عایدشان نمیشود هیچ … مجرم هم شناخته می شوند ….
